Integratie van delen

Ik kan nog wel eens twijfelen aan de rol die ik heb in mijn leven.
Of de rol die ik wil hebben.
De ene keer gaat het naar 'er van betekenis zijn voor alles en iedereen'.
De andere keer is het apathisch achter Netflix want 'ik kan toch niks veranderen aan de ellendige, pijnlijke wereld'.
En dan weer pak ik m'n bus en ga als een vrije vogel op avontuur in een ander land of cultuur.
En al die rollen (+ meer) lopen door elkaar heen.
Ik heb een veelzijdige persoonlijkheid 😉

Gisteren kwam ik samen met een aantal mensen uit m'n Gene Keys community en deden we een opstelling gefaciliteerd door de uiterst afgestemde en bekwame facilitator Cyntia van Vlodrop.

M'n vraag was 'Welke rol heb ik in dit leven'?

En ze kwamen allemaal voorbij;
De rebel
De apatische
De liefdevolle aanwezigheid
De serieuze, complexe en ook heldere mind.

En ik keek er naar en kon niet in beweging komen.
Ik wist totaal niet meer wat te doen of naar wie te luisteren. Vond ze allemaal prettig om te zien maar voelde bij allemaal ook weerstand.
Ik voelde geen doorbraak.

Totdat er buiten in de straat iets gebeurde, veel herrie, geschreeuw en uiteindelijk politie.
Allemaal onderdeel van de opstelling.
Van het veld.

Want ik voelde daardoor de angst.
De angst voor agressie. De angst voor onveiligheid.
Die me lam slaat.
Die alle delen van mij, om de beurt, de leiding laat nemen.

Terwijl ik erbij zit en er naar kijk met gemengde gevoelens.

Maar wie was die 'ik' dan die keek?

Want ik was onderdeel van de opstelling en had dus ook een rol.

Dus welke rol had ik?

Na het doorvoelen van de angst...
Kon ik opstaan en in beweging komen.

En alle delen laten integreren.

En ik voelde heel duidelijk: die 'ik' is de emotioneel volwassene.
Die de leiding dient te nemen.
Die aan het stuur staat van al deze delen in mij.

Die ze mag ervaren. Liefhebben. Transformeren. En af en toe, even, het stuur over mag geven.
Terwijl ik begeleidend achter dat deel sta. En in de gaten houd waar we heen rijden.

De 'emotioneel gezonde volwassen ik' blijft eigenaar van het roer.

Omdat zo helder te voelen, was transformerend.

Later, na nog even een nabespreking in de zon met Dietlinde van Wezel, zei ze de wijze woorden:

"Het enige wat je te doen hebt is een stap te zetten, en dat mag zelfs de verkeerde stap zijn".

En ja die wijsheid is geruststellend, wat een verkeerde stap kan je bijsturen maar wanneer je geen stappen zet, wanneer je blijft zitten... gebeurt er niks.

Ook de heldere woorden van Gerdien van de Koevering bleven me bij:

"Je bent er voor de mensen waar je er voor kan zijn én die willen dat je er voor hen bent."

Nog steeds lekker breed maar wel meer gekaderd.

Dankbaar voor deze ervaring en ik deel hem graag.